Muza wołająca z otchłani

Dla ciebie

wsadzam głowę pomiędzy światy.

Nabieram powietrza by przetrwać

bo się nawzajem nie potrzebujemy.

Ostatni bastion nadziei,

wymazanie się ze świata.

Nie patrz na mnie, nie zauważaj.

Nie jestem tym, co najlepsze.

Dla ciebie tonę pomiędzy gwiazdami.

Dla ciebie jestem sobą.

Kimże jest moja muza?

Kogo inwokuję przed każdym poematem?

Kimże jest moja inspiracja?

Komu daję słowa w prezencie?

Oczy. 

Oczy wbite w książkę.

Dwie pary oczu, jedna wiecznie brudna.

Dwie pary oczu wbite w kogoś innego.

Kimże jest muza pchająca mnie pomiędzy

Świat ludzi i świat gestów i uczuć?

Kimże jest ona

Pokazująca mi otchłań?

Nie potrzeba znajomości otchłani

Ani zniknięcia.

Otchłań z garstką gwiazd, pustka.

Dom.