niedziela, 12 lipca 2020

oddzielenie

Nikt już nie pamięta całej swojej rodziny.
I owszem, tchórze nie są chlubą
Ale to nadal rodzina. 

Genetycznie jesteśmy powiązani
Ale nie pamiętamy swoich twarzy
I nie rozmawiamy ze sobą.

Każdy u siebie.
Dobrobyt i dwanaście godzin pracy.
Alienacja.

Czemu dbanie o historię to anachronizm?
Czemu jest to widziane jako zbytek
Odpowiedni dla dawnej arystokracji?

Jako dzieci rysujemy 
Drzewa z twarzami i korzeniami,
Śmiejemy się z Habsburgów.

Jako dorośli wysyłamy starego
Do domu starców.
Historie są nieważne.

A gdy przychodzi choroba
Nie wiadomo czy to że strony
Matki czy ojca.

Bo nikt nie pamięta własnych babć
W rodzinie gdzie każdy jest z dala
Od siebie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

To a dear friend

I'm happy that you're my friend You fascinate and enthrall me When you talk to me my flesh is bruise And your words gentle hands squ...