Herbata

Mówią, że kubek herbaty

trzymany w dłoniach jest przyjemny

tylko dlatego, że przypomina ciepło ludzkiego ciała.

Nad kubkiem unosi się mikroskopijna

w skali wszechświata mgła.

Ta sama co w mojej głowie

Jeśli gorący kubek herbaty 

pozwala zabić chwilowo samotność,

chcę się nim sparzyć jak relacjami.

Coś mnie pożera po cichu

jak dziecko zjada słodycze 

żeby tylko matka nie widziała.

 

Coś mnie pożera,

coś czego nie mogę zjeść

i czego nie mogę nakarmić.

 

Coś siedzi pod moimi żebrami,

chyba lis, którego nie można wypuścić

bo co pomyśli matka.

Wszystko wytrącone z równowagi,

ze złotej proporcji,

wszystko jakby za mgłą.

 

Strony książki przeciekają przez palce

jak herbata spływająca cichym szelestem

z zamoczonego biurka.

Jak duch snuję się po domu

bez dźwięku, bez twarzy, bez ludzkości,

ze sparzonymi przeźroczystymi dłońmi.