Łatałom inne spodnie tydzień temu.
Moje ciało jest zbyt boskie,
zbyt utworzone na kształt boża, które zjadłom.
Tak więc powstają i dziury na dupie.
Założyłom inne spodnie.
Czarne.
Babskie.
Eleganckie.
I znów głaszczę psa,
białego,
schylam się,
dziura mi mówi „bonjour”.
Zdjęłom spodnie
czerwone na licu,
biała dupa świecąca jak księżyc w pełni
założyłom inne spodnie.
I trzeba robić kolejną łatę.
Lata biegną.
Łata za łatą.
Podarły mi się spodnie na dupie.
Nowe spodnie — za szerokie.
Ubiór mężczyzny.
Ubiór topielca
tonącego w ubraniach.
Ubiór zaplątanego w linę nienawiści
do tego co piękne i kobiece.
Wisielcze, załóż spódnicę,
zdejmij zwis.
A wisielec mówi do mnie:
„Założę pasek, nie zjadą mi z tyłka”.
Dłonie zimne a serce gorące
błękitem z palnika spalającego kalorie
Beznamiętnie łomoczącego w piersi.
Zimne ręce i spazmy, i zimno.
Żadne jedzenie w domu nie odpowiada,
Nic pod ręką.
Brakuje, oj brakuje, w świecie przepychu
ciepła do ogrzania lodowatych rąk
gdy serce wrze i topnieje na odległość.
